De dag voor kerst gaat de deurbel. Op de stoep staat een duo Jehova’s, man en vrouw. Ik grijp de kans met beide handen. Het gebeurt niet zo vaak dat ik spontaan over jou kan opscheppen. Denkt u wel eens na over het leven? vraagt de vrouw. Jawel, maar sinds een jaar toch vooral over […]
Op jouw eerste sterfjaardag lees ik voor op Facebook. De geplande remembrance zeg ik af. Het lukt me niet voor familie, vrienden en dierbaren te staan. In onze huiskamer met ons verhaal voelt het samen. Jij en ik. Intiem zoals ik jou enkele dagen voor je dood heb voorgelezen. Na afloop huil ik tot ik […]
WEEK 1november Een week geleden ben je gecremeerd. De volgende dag zie ik je op de hoek bij café Vrijdag chillen. Van jou rest weinig fysiek bewijs. Behalve het plukje haar dat ik direct de eerste ochtend na jouw hemelvaart heb opgevraagd. Over zes weken haal ik jouw asbeker op. Dan keer je als Genie […]
RRRauw! ligt bij de drukker. Het is alsof ik je opnieuw ons huis uit draag. Ik verwelkom de wintertijd en sla de deur dicht voor de zomer. Met de klok terug keer ik van nature dieper in mijn hol. Ik houd van deze tijd van het jaar. De winkels liggen zo heerlijk vol binnenwereldfluf. Over […]
Ik land zaterdag even na zes uur op Schiphol. Het miezert uitgezakt zwaarlijvig. Nederland is donker, plat en koud. Het is elf graden. Ik mok dat het op Rumoro nog licht is en minstens twintig graden. Twee keer zo warm hoor Switi, roep je. Dat kun je niet zeggen, giechel ik, temperatuur meet op interval […]
Zaterdag rond ik het schrijven af. RRRauw! staat. Ons verhaal. Mijn rouwroman is geschreven. Het is een bijzondere maand geweest in Asturias. Vier weken zit ik zes dagen per week, twaalf uur per dag in the zone. Ik rijd twee keer naar Santander, verleng de autohuur en doe bewoonde-wereld-dingen zoals een grote supermarkt, Zara en MacDonalds binnen lopen. […]
Monty is dood. Hij is 5 augustus ingeslapen. Ik kan niet meer thuis zijn. Alles doet pijn. De muren vuren een miljoen beelden op me af. Uit de gordijnen schudt een leven aan letters, woorden en zinnen op. In de tuin wiegt de wilg treurend mee op ons onvervuld verlangen. Negen maanden zonder jou. Mijn lieve […]
Het is rond. Ik heb een huisje-boompje-beestje oppas. In september schrijf ik op Rumoro. Ik breng mijn backpack naar Zeist. Je ouders rijden de dag erop al naar Spanje. Onderweg moedig je me aan met één van jouw favoriete nummers, ‘Hold On’ van de Alabama Shakes. Ik zet vol in en haal op iedere ‘Hold On’ […]
Na de lunch rijd ik uit Llanes weg omhoog naar Rumoro, het familiehuis in Asturias. Jij zit naast mij als gevoels-TomTom zodat ik intuïtief de weg naar boven kronkel. Ik schakel terug naar 1, draai links de laatste scherpe bocht in en zie Rumoro liggen. Op dat moment trekken duizenden gevoelsfragmenten als een magneet naar elkaar toe. […]
Donderdagavond fiets ik voor het eerst sinds jouw dood na zessen de deur uit. Mijn Missie: boekhandel Colofon. Onderweg zie ik ons plekje bij cafe Vrijdag, Così en Metropool bezet. Ik ontvlam licht omdat iemand jouw plek durft in te nemen en herhaal ‘colofon, colofon, colofon’ als mantra tot ik weer rustig ben. Voor het stoplicht […]