Hemelvaart. Als ik een vlucht zou kunnen boeken, deed ik het direct. Een retourticket omdat ik hier nog niet klaar ben. “Beloof je dat je er niet overheen stapt, Switi? Beloof je dat je zult genieten?”. Ik denk na over een nieuw leven met jou als reisleider, Japie Krekel en hartverwarmer. Ik heb me voorgenomen […]
26 weken rouw. Ik pak je hand. In je arm zit het infuus waardoor de dood straks naar binnen sluipt. Je neemt een laatste partje mandarijn-uit-blik. ‘De dokter is er’, zeg ik. Nog even en je bent vrij. 26 weken. Ik weet nog goed dat we een half jaar op reis waren. We zaten in […]
Vrijdag heb ik vijftien jaar liefde gevierd. Ik trein naar Den Haag en plof neer aan het strand van Scheveningen. Jij zorgt voor zon en trekt met de herinnering aan ons geluk alle wolken weg. Ik bestel appelgebak met slagroom. De ober kletst vrolijk over momentjes pakken, vakantiegevoel en genieten. Hij brengt een mini-fles bubbels […]
11 maart 2004 | ‘Ik zag je foto en viel meteen op je uitstraling, lach en mooie ogen. Ik ben niet naarstig op zoek. Heb het als single ook goed naar mijn zin. Maar een leuke meid die me aanvult, is natuurlijk altijd welkom. Kijk eerst maar of ik jou aanspreek. Ik hoop van je […]
In de rij voor de Hema Klantenservice frommel ik nerveus met het ophaalbewijs in mijn jaszak. Als ik aan de beurt ben, druk ik het resultaat van mijn knutselkunst in de hand van de verkoopster. Het zou op de balie niet misstaan als abstract origami werk. De mevrouw van de Klantenservice zoekt op alfabet. Ze […]
Op het witte doek gebeurt het. De Achterblijver ontvangt zo’n magisch postuum bericht. Ik wacht er al even op. Flessenpost van jou die bij de Rijnkade aanspoelt. Een stapel brieven met zo’n mooi lint erom dat casual tussen jouw sokken ligt. Of voice message berichten op de iPad die jij geheimzinnig de C&D tapes noemt. Jij vindt […]
April vorig jaar kocht jij een t-shirt. Zo’n hippe van het merk Diesel. ‘Only the Brave’ is hun slogan. Ik had het als modieuze ekster voor jou uit de rekken geplukt. Het shirt heeft op de voorkant zo’n creatief, halverwege afgescheurd logo waardoor de twee lettergrepen er afzonderlijk van elkaar uitspringen. DIE en -sel. Dood etaleerde al maanden […]
Morgen masseer ik voor het eerst weer buiken. Het vertrouwde is tegelijk vriend en vijand. Ook in het dagelijkse, gewone mis ik je het meest. En er zit nogal wat van dat ‘gewone’ in een uur, dag of week. Ik beweeg mee op een vast ritme van stilte, aandacht en zachtheid. Mijn magical morning routine draagt de […]
Jou achterlaten in 2018 voelt als een vreselijk verraad. Alsof ik je laat vallen, dump, in de steek laat. Ik vond het al erg dat de tijd gewoon doortikte na 16 november. Dat jouw sterfmaand overging in een andere maand en het december werd. Het keer op keer vrijdag wordt en de weken mij steeds verder […]