Over de kracht van stilte en ons ‘zelf’ horen, komen prachtige boeken uit. Een golden oldie is ‘Een ongewoon gesprek met god’. Hierin channelt Neal Donals Walsch zijn innerlijke stem en ontvangt prachtige boodschappen. Of skypt hij stiekem toch met heer en hemel? Wie zal het zeggen. Duidelijk is dat het ‘ongewone’ blijkbaar in de eigen stilte kan worden gehoord. Een gewoon gesprek voeren we maar met de ander: de bakker, buurvrouw of collega op het werk.

Het talent om stilte te ervaren, is niet in iedereen even sterk ontwikkeld. Herkent u de ratelaar: iemand die non-stop uitspreekt wat in gedachte rondgalmt? Je krijgt er geen speld tussen. De ratelaar oreert zonder ruimte voor inbreng. Toch durf ik te wedden dat het meeste geruis van binnen zit. Gedachten, beelden en informatie die als een formule 1-wagen over ons hersencircuit racen.

Waarom laten we dat gebrul onder onze motorkap toe? Mischien lijden we massaal aan silentiofobie en is het geraas als een medicijn dat stilte wegneemt maar de angst voor stilte niet. Of vinden we het ongewone gesprek een beetje spannend. Gaat het eigenlijk wel goed met mij? Ben ik een zorgzame ouder? Heb ik het nog naar mijn zin op het werk?

Stilte toelaten is stoer. Het is een antwoord op de honger naar druk, druk, druk. Zowel thuis als op de werkvloer. Ik zou zeggen: voor ieders welbevinden een minuut stilte per dag. Meer niet om mee te beginnen. Onderzoek heeft aangetoond dat een korte adempauze of meditatie op het werk de ruis om ons heen vermindert, voor meer focus en aandacht zorgt, stress vermindert en relaties met collega’s verbetert.

Probeer het eens voor een week. Op het werk tijdens een solo-wandeling in de pauze. Even weglopen uit een vergadering om bewust adem te halen. Of dagelijks een moment het bord do not disturb aan de deur. Nu even niet; wie weet wat het je brengt. Misschien krijg je een creatieve ingeving, een antwoord op een vraag, meer rust in lijf en leden. Houd me op de hoogte.