Op Rumoro spookt het zo heerlijk wanneer de wind uit het westen waait. Mist trekt door het bos als witte wieven en over de bergen dondert het alsof de hemel honger heeft. Eind augustus hoor ik dat ik van Rumoro weg moet. Het huurcontract wordt niet verlengd. Mijn wereld verdampt net nu ik in mijn […]
500 dagen rouw. Ik zet ons huis te koop en geef op om te winnen. Een vriendin zegt dat ze het begrijpt. Ik zou ook niet willen wonen in het huis waar mijn lief is gestorven. Het klinkt ver van mijn waarheid. Want het is niet de periode van drie maanden dat jij ziek bent […]
Je bent thuis. Ik heb jouw as naar Rumoro, het familiehuis in Asturias, gereden. Het is de plek waar we gelukkig zijn, ieder in een andere levensfase. Jij als peuter, kleuter en puber. Ik als bijna-vijftiger. Voor vertrek geeft de eigenaar van Bomboca in Arnhem nog twee heerlijke pasteis de nata mee. Ik rijd eerst […]
De dag voor kerst gaat de deurbel. Op de stoep staat een duo Jehova’s, man en vrouw. Ik grijp de kans met beide handen. Het gebeurt niet zo vaak dat ik spontaan over jou kan opscheppen. Denkt u wel eens na over het leven? vraagt de vrouw. Jawel, maar sinds een jaar toch vooral over […]
RRRauw! ligt bij de drukker. Het is alsof ik je opnieuw ons huis uit draag. Ik verwelkom de wintertijd en sla de deur dicht voor de zomer. Met de klok terug keer ik van nature dieper in mijn hol. Ik houd van deze tijd van het jaar. De winkels liggen zo heerlijk vol binnenwereldfluf. Over […]
Ik land zaterdag even na zes uur op Schiphol. Het miezert uitgezakt zwaarlijvig. Nederland is donker, plat en koud. Het is elf graden. Ik mok dat het op Rumoro nog licht is en minstens twintig graden. Twee keer zo warm hoor Switi, roep je. Dat kun je niet zeggen, giechel ik, temperatuur meet op interval […]
Zaterdag rond ik het schrijven af. RRRauw! staat. Ons verhaal. Mijn rouwroman is geschreven. Het is een bijzondere maand geweest in Asturias. Vier weken zit ik zes dagen per week, twaalf uur per dag in the zone. Ik rijd twee keer naar Santander, verleng de autohuur en doe bewoonde-wereld-dingen zoals een grote supermarkt, Zara en MacDonalds binnen lopen. […]
Monty is dood. Hij is 5 augustus ingeslapen. Ik kan niet meer thuis zijn. Alles doet pijn. De muren vuren een miljoen beelden op me af. Uit de gordijnen schudt een leven aan letters, woorden en zinnen op. In de tuin wiegt de wilg treurend mee op ons onvervuld verlangen. Negen maanden zonder jou. Mijn lieve […]
Donderdagavond fiets ik voor het eerst sinds jouw dood na zessen de deur uit. Mijn Missie: boekhandel Colofon. Onderweg zie ik ons plekje bij cafe Vrijdag, Così en Metropool bezet. Ik ontvlam licht omdat iemand jouw plek durft in te nemen en herhaal ‘colofon, colofon, colofon’ als mantra tot ik weer rustig ben. Voor het stoplicht […]
Vrijdag heb ik vijftien jaar liefde gevierd. Ik trein naar Den Haag en plof neer aan het strand van Scheveningen. Jij zorgt voor zon en trekt met de herinnering aan ons geluk alle wolken weg. Ik bestel appelgebak met slagroom. De ober kletst vrolijk over momentjes pakken, vakantiegevoel en genieten. Hij brengt een mini-fles bubbels […]