Ik zit in een klusvacuüm. Sinds ik Las Melendreras heb gekocht, doe ik niets anders. Klusdagen worden –weken, -maanden op het ritme van zagen, schuren, schilderen. There’s Joy in Repetition, zingt Prince. In het begin geniet ik met volle teugen. Het schuren van het keukenblad van donkerbruin hout terug naar vuren, het uitzagen van twee […]
Join me for a ride, zingt 2 Unlimited. Maximum overdrive. Mijn zenuwen vliegen wekenlang de bocht uit in verband met de aankoop van het huis*. Terugschakelen, inparkeren of stationair draaien lukt niet meer. Ik crash, binge op eten – zoet en zout – en voel me vervolgens zo misselijk dat ik alles eruit gooi. Rond […]
Ik vind de visboer bij LaPlaza in Llanes nog altijd leuk, ondanks zijn kale landingsstrook, maar hij blikt of bloost niet langer naar me terwijl ik me toch regelmatig aan zijn waar vergaap. En misschien vind ik hem daarom wel leuk – juist omdat hij me the cold shoulder geeft – want eigenlijk ben ik […]
Ik haal je in. Twaalfhonderdvijftig dagen na jouw dood. Vandaag overleef ik jou. Ik pak de verhuisdoos waarop ‘D’ staat en neem afscheid van jouw laatste kledingstukken. De sex-averte onderbroek met bloemenprint, jouw rode adidasjasje en het groene t-shirt van Protest. Alles gaat in de zak van Maximo. Ik bijt door en gooi Durga, het […]
Nu ik 50 ben en het (on)nodige meer en meer loslaat, me vrijmaak en loswoel uit jouw dood, wordt het fysieke steeds belangrijker. Niet zozeer de zorg voor maar daadkracht. Doen waarvoor je geboren bent. Misschien dat we met de jaren ontsnappen aan wie we denken te zijn – waar direct het licht op schijnt […]
Wanneer ik een tour door mijn huis post, valt mijn oog op in a civil partnership. Ik kan me er niet toe zetten mijn status te veranderen. Wat is het Facebook alternatief. Widowed? Single? It’s complicated? Strikt gezien klopt weduwe natuurlijk wel alhoewel het in mijn oren teveel als damaged goods in plaats van dating […]
Op de luchthaven van Rotterdam hoor ik mijn naam. Ik kijk achterom. Het is Amor, RRRauw! lezeres van het eerste uur. Ze vliegt naar haar ouders in Torrelavega op zo’n vijfenzestig kilometer van Rumoro en is zo verbonden met deze streek. Ik voel me niet Spaans, niet Nederlands, zegt Amor. Soms is het gewoon zo […]
Duizend Dagen Dood. In de opslag graai ik tussen onze spullen alsof het de Drie Dwaze Dagen van de Bijenkorf zijn. Ik herpak kleding, wikkel ons servies in bubbeltjesfolie en tape dozen dicht terwijl de Koele Kikker me bemoedigend toelacht. Op de onderste verhuisdoos staat D. Ik open hem nietsvermoedend en zie als eerste jouw […]
In Bilbao woon ik opeens in de grote stad. De eerste nachten slaap ik nauwelijks, overspoeld door licht, beton en geluid. Ik ben onrustig want eigenlijk heb ik sinds vertrek van Rumoro, augustus vorig jaar, maar één missie. Ik wil terug naar de plek waar ik met dat eroderende verdriet gelukkig kan zijn. In Casco […]
Ik gooi mokkend de mandarijntjes-uit-blik weg omdat de verpakking ver over datum is. Jouw dood ben ik zat. En wanneer ik schrijf over jou en wij wil dat nog helemaal niet zeggen dat jij 15 jaar samen hetzelfde ervaart. 11 maart 2004 maak jij first contact. We schrijven een maand over ditjes en datjes, het […]