Het is rond. Ik heb een huisje-boompje-beestje oppas. In september schrijf ik op Rumoro. Ik breng mijn backpack naar Zeist. Je ouders rijden de dag erop al naar Spanje. Onderweg moedig je me aan met één van jouw favoriete nummers, ‘Hold On’ van de Alabama Shakes. Ik zet vol in en haal op iedere ‘Hold On’ […]
Na de lunch rijd ik uit Llanes weg omhoog naar Rumoro, het familiehuis in Asturias. Jij zit naast mij als gevoels-TomTom zodat ik intuïtief de weg naar boven kronkel. Ik schakel terug naar 1, draai links de laatste scherpe bocht in en zie Rumoro liggen. Op dat moment trekken duizenden gevoelsfragmenten als een magneet naar elkaar toe. […]
Donderdagavond fiets ik voor het eerst sinds jouw dood na zessen de deur uit. Mijn Missie: boekhandel Colofon. Onderweg zie ik ons plekje bij cafe Vrijdag, Così en Metropool bezet. Ik ontvlam licht omdat iemand jouw plek durft in te nemen en herhaal ‘colofon, colofon, colofon’ als mantra tot ik weer rustig ben. Voor het stoplicht […]
Hemelvaart. Als ik een vlucht zou kunnen boeken, deed ik het direct. Een retourticket omdat ik hier nog niet klaar ben. “Beloof je dat je er niet overheen stapt, Switi? Beloof je dat je zult genieten?”. Ik denk na over een nieuw leven met jou als reisleider, Japie Krekel en hartverwarmer. Ik heb me voorgenomen […]
26 weken rouw. Ik pak je hand. In je arm zit het infuus waardoor de dood straks naar binnen sluipt. Je neemt een laatste partje mandarijn-uit-blik. ‘De dokter is er’, zeg ik. Nog even en je bent vrij. 26 weken. Ik weet nog goed dat we een half jaar op reis waren. We zaten in […]
Vrijdag heb ik vijftien jaar liefde gevierd. Ik trein naar Den Haag en plof neer aan het strand van Scheveningen. Jij zorgt voor zon en trekt met de herinnering aan ons geluk alle wolken weg. Ik bestel appelgebak met slagroom. De ober kletst vrolijk over momentjes pakken, vakantiegevoel en genieten. Hij brengt een mini-fles bubbels […]
Op het witte doek gebeurt het. De Achterblijver ontvangt zo’n magisch postuum bericht. Ik wacht er al even op. Flessenpost van jou die bij de Rijnkade aanspoelt. Een stapel brieven met zo’n mooi lint erom dat casual tussen jouw sokken ligt. Of voice message berichten op de iPad die jij geheimzinnig de C&D tapes noemt. Jij vindt […]
April vorig jaar kocht jij een t-shirt. Zo’n hippe van het merk Diesel. ‘Only the Brave’ is hun slogan. Ik had het als modieuze ekster voor jou uit de rekken geplukt. Het shirt heeft op de voorkant zo’n creatief, halverwege afgescheurd logo waardoor de twee lettergrepen er afzonderlijk van elkaar uitspringen. DIE en -sel. Dood etaleerde al maanden […]
Jou achterlaten in 2018 voelt als een vreselijk verraad. Alsof ik je laat vallen, dump, in de steek laat. Ik vond het al erg dat de tijd gewoon doortikte na 16 november. Dat jouw sterfmaand overging in een andere maand en het december werd. Het keer op keer vrijdag wordt en de weken mij steeds verder […]
Derde Kerstdag 2012 zijn we getrouwd. We wilden als geregistreerd partners over de wereld zwerven. Zaken regelen voor als het fout zou gaan. We zijn de dans wel eens ontsprongen. Zo raakten we in Tibet ingesneeuwd op 5400 meter hoogte. Everest Basecamp. Het Chinese leger kwam ons uiteindelijk redden: “Hi! We are the Chinese Army. […]